پرسپولیس بیشتر از یک ساعت یک بازیکن بیشتر از ذوب‌آهن داشت، اما شاید از همان نیمه اول بازی می‌شد حدس زد که این تیم با رویه‌ای که در پیش گرفته و فوتبالی که بازی می‌کند آن‌قدر بُرنده نیست که برنده باشد. کریم باقری و کادرش برای بردن کلی تغییر...
پرسپولیس بیشتر از یک ساعت یک بازیکن بیشتر از ذوب‌آهن داشت، اما شاید از همان نیمه اول بازی می‌شد حدس زد که این تیم با رویه‌ای که در پیش گرفته و فوتبالی که بازی می‌کند آن‌قدر بُرنده نیست که برنده باشد. کریم باقری و کادرش برای بردن کلی تغییر در ترکیب ایجاد کردند اما کیفیتی که پرسپولیس در فولادشهر ارائه داد بسیار پایین‌تر از بازی سوپرجام بود و شاید این یک امتیاز هم برای این نمایش افتضاح زیاد باشد. این افتضاح در آنچه پرسپولیس ارائه داد حاصل وضعیتی است که نیمکت تیم دارد؛ نیمکتی که سرمربی ندارد و اولین دو امتیاز نیم‌فصل دوم را در پی این بلاتکلیفی از دست داده است. اگر بازی سوپرجام یک مسابقه و یک جام بود که از دست رفت، این مسابقه در شروع نیم‌فصل دوم می‌توانست از جهاتی بااهمیت‌تر باشد بخصوص اینکه بعد از برد سپاهان و تراکتور، در شروع کار نباید این‌قدر با صدر فاصله می‌افتاد. پرسپولیس بهترین موقعیت برای حفظ همان فاصله قلبی با صدر را از دست داد آن هم وقتی حریف ده‌نفره عقب رفته و یک ساعت یک بازیکن کمتر داشت، اما این تیم پرسپولیس آن‌قدر بد بود که از لحاظ ذهنی قدرت و توان بردن را نداشت و حتی خوش‌شانس هم بود که داور از آن پنالتی دقیقه پایانی عبور کرد. بازیکنان پرسپولیس که اواخر مسابقه با شعار بی‌غیرت بی‌غیرت مواجه شدند، می‌دانستند که کریم باقری دیگر سرمربی نخواهد ماند و از بازی بعد سرمربی خارجی بدون ذهنیت قبلی وارد کار خواهد شد و همین مسأله روی ذهنیت و کیفیت کار آنها تأثیر منفی گذاشت تا این نتیجه و کیفیت فاجعه‌بار را در فولادشهر ببینیم. حالا پرسپولیس تیم چهارم جدول است و باید با سرمربی جدید چالشی را آغاز کند که خود این چالش ممکن است منجربه از دست دادن امتیازهای دیگر شود. در عین حال باید بدانیم این تازه شروع بهمن ترسناک است و ورودیه تونل وحشت با تلفات مصدومیت و محرومیت و البته 5 امتیاز عقب افتادن از صدر شروع شده است.
